Op het trottoir voor de plaatselijke apotheek zit een man buiten op zijn medicatie te wachten. We leven nu in een land waarin een winkel ten aanzien van de anderhalve meter al snel te krap is. Dus dan maar een kou oplopen. Apotheker extra blij. Ik neem staande naast hem plaats en wacht. “Komt u van hier?” vroeg de man. “Nee”, zei ik, “ik kom alleen iets ophalen.” “Weet u”, zei hij, “ik vraag het omdat de mensen van hier moe zijn, chagrijnig door alle maatregelen en u ziet er blij uit.” “Klopt”, zei ik. “Ik kan ook zeggen waarom. Omdat ik niet kijk naar wat ik heb, maar ik kijk en werk aan dat wat komt.” “Dat mag u mij uitleggen”, zei de man.
United People Foundation (UPF)
Ik vertel hem het verhaal van de UPF en de blije B. “Kan ik mij daar ook bij aansluiten?” vroeg de man. “Natuurlijk”, zei ik en wees hem op de website. Ondertussen dreigde de apotheker de deur te sluiten en kwam zijn stoel ophalen. “Waarom kwam u niet binnen?” vroeg de apotheker. “Dat zal ik u vertellen”, zei de man en ze gingen naar binnen. De deur achter hen sluitend. Zelf ben ik met knallende hoofdpijn en zonder pijnstiller in de auto gestapt en heb mijn weg vervolgd. Je moet toch iets over hebben voor een goede zaak.
Wil je meer informatie lees dan hier verder “United People Foundation wij zijn de verandering“
