Landgenoten

Op een terras gezeten en genietend van een koffie en ruimte om me heen, mensen observerend die er vermoeid uitzien, doffe ogen, argwanend en schichtig aan je voorbijgaand terwijl ze de afstand inschatten, had ik plotseling het beeld uit de jaren ’40 voor mij waar geheel onverwacht werd vermeld: “Landgenoten”. Herkent u het, vooral de ouderen onder ons? Gaat u rustig slapen was het devies. Daarna waren zij die het oreerden vertrokken.

Wat zijn je wensen?

Natuurlijk heeft iedereen zijn of haar verantwoordelijkheid betreffende zichzelf en toch ben je als één van een eenheid mede verantwoordelijk voor je naasten. Ik werd uit mijn overpeinzing gehaald door de ober die vroeg of ik nog iets wenste. Toen ik naar hem opkeek vroeg ik hem wat hij nog voor wensen had. “Ach meneer”, zei de man, “als u dat voor elkaar zou krijgen wat ik wens te willen zien in het nu? Liefde, eenheid, eerlijkheid, vertrouwen. Want dat hebben de mensen niet meer. Huisvesting ook niet, gelijkheid ook niet. Om maar niet te spreken van solidariteit.” Toen hij uitgesproken was vroeg ik hem te gaan zitten en ik vertelde hem van de UPF en de blije B met alle voordelen zoals hij ze wenste. Met open mond en grote ogen stond hij op, hij vroeg mijn kaartje en zei: “staat u mij toe dat ik dit uitdraag naar een ieder die dit maar horen wil.” Nadat hij mijn koffie had gebracht en ik betaald had, ging ik in mijn gedachten terug naar de uitdrukking ‘Landgenoten’ maar nu in 2020.

Een oproep aan u allen:

Sluit u aan bij de UPF, blije B en ervaar de voordelen van een eerlijk en solidair systeem van leven in vrijheid en keuze. Ik trok mijn jas aan en nog voordat ik het terras verliet kwam de man nog even naar mij toe en vroeg om een promotiekaart voor degenen die binnen zaten. Kennelijk hadden ze de website opgezocht. Kijk, dat zijn nu ‘Landgenoten’. Hij zwaaide mij nog na met blijheid op zijn gezicht en liep naar binnen. Toch nog een vruchtbare dag.